Assen biedt de consument wél beleving en veel diversiteit en is zeker niet desolaat!
Afgelopen maandagmiddag op 15 februari, loopt een journalist van Quotenet.nl op zoek naar nieuws over de V&D over het Koopmansplein in Assen te kleumen door de ijzige kou. Misschien hoopte hij op een kop koffie in La Place voor de laatste keer, zodat hij reacties van het warenhuispersoneel uit eerste hand had, als het sluiten van V&D een feit zou zijn. Maar de V&D was al gesloten, dus zijn primeur ging in rook op. Mogelijk was hij slechts op doortocht naar Groningen en heeft hij zijn weg direct vervolgd om daar te vernemen dat anderen het nieuws voor zijn neus hadden weggekaapt. Zijn humeur daalde tot het nulpunt zodat hij alleen de zwarte kanten van het vriendelijke, mooie Assen zag. Het resultaat was de volgende dag een zwart stuk over Assen en haar binnenstad als gevolg van zijn eigen gevoelens. Was hij een van de Asser restaurants binnen gelopen om zich op te warmen met een lekkere kop koffie en misschien een huisspecialiteit dan weet ik zeker dat hij veel milder gestemd was geraakt. Hij had, of helemaal niet geschreven, maar in elk geval niet zo negatief geschreven.
Is het echt zo slecht gesteld met de Asser binnenstad als zijn stuk ons doet geloven? Zo desolaat? De middenstand heeft in Assen alleen maar mensen met rollators als klanten? Je kunt al gauw een verkeerd beeld van een stad hebben, als je er op een verkeerde manier naar kijkt. Zo was ik eens in Den Haag te logeren in Hotel Babylon en tijdens het ontbijt had ik uitzicht op het verkeer en het Bos. Nou, eigenlijk op het ontbreken van het verkeer op die rustige zondagochtend. Het deed mij denken aan een autoloze zondag en aan rolschaatsen op straat. Maar ik zou nooit de euvele moed gehad hebben om deze ‘mooie stad achter de duinen’ als saai of desolaat te bestempelen. Ik hoop dan ook dit beeld van Assen wat om te buigen door te vertellen hoe onze Drentse hoofdstad de consument ook een ervaring van beleving en diversiteit geeft als hij er maar voor open staat.
Beleving heeft bij veel mensen ook te maken met koffie- of theedrinken tijdens het winkelen. Dat begint al als je een binnenstad binnenkomt voor een middagje shoppen. Bij mij gaat het bijvoorbeeld als volgt: Zo gauw ik uit de trein kom of uit de parkeergarage kijk ik waar ik eerst (dit hangt af van de duur van de reis) of straks wat ga eten of drinken. Vervolgens besluit ik om met een leeg hoofd wat doelloos te slenteren om de stad in mij op te nemen en bezoek ik wat leuke winkels. Of ik heb een doel voor ogen om heel gericht een aantal winkels te bezoeken.
Stel dat ik met de trein naar Assen kom. Dan loop ik via de Stationsstraat naar de binnenstad, langs Bartje door het oude laantje tussen het museum en het ontvangershuis. Het oude Assen voelt voor mij gemoedelijk. Als ik voor een museumbezoek kom, ga ik eerst naar binnen bij het gezellige café Krul om wat te drinken, om vervolgens verder te kijken. Maar als ik voor de winkels kom, dan loop ik door over de Brink met zijn dikke oude bomen richting de Marktstraat. Ik ben dan al langs Restaurant Grandcafe Liff gelopen waar ze vanaf 11 uur ’s morgens elke dag een goede kop koffie schenken. Maar ik had ook kunnen kiezen voor het plezierig ogende concept van Koffielounce de Brink of het altijd gezellige Brasserie de Kroon. Zelf kies ik één van drie op basis van mijn humeur van de dag, maar als je wilt weten op welke plek jij het lekkerste zit, dan moet je ze echt alle drie een keer proberen. Bij de Marktstraat aangekomen heb ik diverse keuzes, de Kruistraat in of direct warenhuis Vanderveen bezoeken. Ik besluit direct Vanderveen binnen te lopen via de Kruisstraat en kan dan ook koffiedrinken bij het concept van Doppio. Gewoon neerzakken aan de leestafel met andere gasten om te lezen of om een praatje te maken. Het wordt al snel gezellig. Ja, ik ben nu eenmaal een van die mensen die altijd aanspraak heeft waar ik ook kom. Verder kan ik in Vanderveen mijn tijd wel doorbrengen, shops in een shop vervelen nooit.
Kies ik voor de Kruisstraat dan ben ik al in het centrum. Hier is een keur aan winkels te bezoeken en loop ik door, dan kan ik via het Koopmansplein – en niet het Mercuriusplein (!) naar het Forum, het Mercuriuscentrum en naar de winkels aan de Gedempte Singel. Ach genoeg keus want hier zijn volop grote en kleine winkels.
Kom ik met de auto naar Assen, dan heb ik de keuze om langs de vaart richting de binnenstad te gaan. Langs al die mooie oude huizen en een aantal prachtige appartementsgebouwen. Om vervolgens in de parkeergarage onder de Nieuwe Kolk mijn auto te stallen. Boven gekomen heb ik opnieuw een keus om of via de trappen onder de Poort van Assen door naar het centrum te lopen of langs het gebouw schuin omhoog naar de zwaaikom in de vaart. Mensen die mij kennen weten dat ik nooit de trappen zal nemen, maar goed voor wie die wel kan afdalen, beschrijf ik waar ik dan ga koffiedrinken. Onder de poort door aan mijn linkerhand zit het Restaurant De Poort van Assen waar ze naast goede koffie ook een Asser Soes serveren. Een bijzondere lekkernij die ik wel kan aanraden. Als ik doorloop ben ik opnieuw op het Koopmansplein waar ik bij de ingang van het Forum ook bij Restaurant Plein 10 langs kan gaan. Maar ook ik kan weer kiezen om door te lopen naar Mercuriuscentrum of de Gedempte Singel of opnieuw Vanderveen. Ik hoef ook op deze route niet te verdrogen.
Omdat ik de trap nooit zal nemen, ga ik ook met jullie langs mijn route. Ik loopt langs Fellini Assen waar ook vanaf 11 uur de koffie bruin (en goed) is en steek over naar de Markt. In de zomer zijn hier hele gezellige terrassen maar, die vind je in februari op zo’n koude dag niet, dus die laat ik even onbesproken. Als ik door loop heb ik weer de keuze of de korte route achter Vanderveen langs naar het Koopmansplein waarbij ik opnieuw Restaurant De Poort van Assen passeer of door Vanderveen misschien toch even langs Doppio of de lange route door de Marktstraat en linksaf de Kruisstraat in of rechtsaf naar de Brink om daar te gaan koffiedrinken. Opnieuw geeft elk restaurant zijn beleving aan je winkelen. Door hun inrichting, gezelligheid of lekkernijen van het huis.
Ik laat La Place onbesproken besef ik ineens. Terwijl ik daar ook heel graag even neerstreek. Lekker van boven af over het plein kijken op het terras als je daar met zonnig weer nog een plekje kon bemachtigen. Het was er vaak druk. Trouwens in heel La Place. Zeker als er zo als zo vaak wat te doen is op het Koopmansplein. Het plein ziet er dan gezellig uit met mensen op de bankjes, op de muurtjes op de trappen en het terras van Plein 10. Als ik er over schrijf ga ik La Place en de V&D wel missen al piepten de beveilingspoorten altijd als we met de rolstoel binnen kwamen en was ik eerst bang dat de bedrijfsleider echt bezwaar zou maken tegen mijn loopfiets. Er komt met zekerheid een nieuwe winkel op deze plek, met naar ik hoop een restaurant met net zo’n fijn terras. Dan ga ik opnieuw genieten van al dat volk daar beneden. O ja en ik pleit bij deze direct voor een grotere lift in het eventueel verbouwde pand, maar dat terzijde. Assen heeft wél beleving en veel diversiteit en is zeker niet desolaat. Nou misschien alleen op die hele koude maandag in februari.
